خبرگزاری فارس: قیامی که از دعوتی کوچک در فیس‌بوک شروع شد و تنها بدوا 700 تن در آن حضور یافتند، به مرور تبدیل به یکی ازچالش‌های رژیم سرمایه‌داری آمریکا و سرمایه‌داری جهانی شد. وال‌استریت نماد نظام جهانی سرمایه‌داری است و مهم‌ترین بورس‌های جهان در آن قرار دارند.

به گزارش فارس، از زمانی که فرانسیس فوکویاما با نوشت "پایان تاریخ"، نظام لیبرال سرمایه‌داری غرب را آخرین مدل حکومتی و پایان مدل‌سازی در عرصه سیاست معرفی کرده بود، زمان چندانی نمی‌گذرد اما چالش‌هایی که امروز نظام سرمایه‌داری با آن مواجه است را باید در وال‌استریت مشاهده کرد.
 
قیامی که از دعوتی کوچک در فیس‌بوک شروع شد و تنها بدوا 700 تن در آن حضور یافتند، به مرور تبدیل به یکی ازچالش‌های رژیم سرمایه‌داری آمریکا و سرمایه‌داری جهانی شد. وال‌استریت نماد نظام جهانی سرمایه‌داری است و مهم‌ترین بورس‌های جهان در آن قرار دارند. بزرگ‌ترین معاملات در آن انجام می‌شود و تقریبا هیچ چیز در نظام سرمایه‌داری جهانی نیست که یک سر آن به وال‌استریت وصل نباشد.
 
* اعتراضی مسالمت آمیز که به خشونت کشیده شد
اعتراض وال‌استریت نتیجه مستقیم رکود اقتصادی آمریکاست که از سال 2006 آغاز شد. افزایش بیکاری در جامعه، کاهش دستمزدها و مشکلات فراوان اقتصادی جامعه آمریکا را به نقطه‌ای از شکست رسانید که تحمل آن برای مردم این کشور چندان ساده نیست. ادامه مشکلات اقتصادی آمریکا از یکسو و ناتوانی دولتمردان در عمل به وعده‌ها از سوی دیگر به موازات ادامه سیاست‌های جنگ‌طلبانه آمریکا، این جامعه را به نقطه‌ای رساند که دیگر به نظر قابل برگشت نمی‌رسد، هرچند که در ابتدا تعداد تظاهرکنندگان کم باشد و به شدت نیز سرکوب شود.
 
سرکوب قیام کوچک و مسالمت آمیز مردم نیویورک در برابر وال‌استریت  که با دستگیری حدود 100 نفر، کتک زدن معترضین و پاشیدن گاز فلفل روی صورت چند زن معترض تشدید شد، این قیام کوچک را به مرور به مرکز توجه رسانه‌ها و افکار عمومی در سراسر جهان بدل کرد.
 
به گفته مایکل مور، جمعیت صدها نفری روز اول اکنون هزاران نفری شده و به زودی صدها هزار نفری خواهد شد.
 
* الهام از بهار عربی با چادرهایی که در یک پارک بر پا شد
 
یکی از اقدامات جالب مردم نیویورک برپایی چادرهایی در پارکی در نزدیکی ساختمان بورس وال‌استریت بود که به وضوح تقلیدی از اقدام مردم قاهره در میدان تحریر است. بنابراین می‌توان این اتفاق را متاثر از موج بیداری اسلامی دانست هرچند که ماهیت دو قیام تفاوت‌های فراوان دارند. دست‌کم هر دو در یک امر مشترک‌اند و آن یک چیز، مقابله با هژمونی سرمایه‌داران آمریکایی – صهیونیستی است.
 
این قیام که در ابتدا در رسانه‌ها چندان بازتابی نداشت با سرکوب پلیس به مرکز توجه رسانه‌ها تبدیل شد. "ناتان اشنایدر"، تحلیلگر آمریکایی مسائل سیاسی در مقاله‌ای که در پایگاه اطلاع‌رسانی آلترنت منتشر شد تصریح کرد که پلیس آمریکا با به‌کارگیری خشونت علیه معترضین وال‌استریت، به طور ناخواسته منجر به انعکاس اخبار آنها در رسانه‌ها و رشد این قیام شد.
 
اشنایدر در این مقاله که "وقتی خونی ریخته شود، حرکتی صورت می‌گیرد" نام دارد، نوشت: "چه چیز باعث شد تا ناگهان رسانه‌ها به مساله وال‌استریت علاقمند شوند؟ قطعا صحنه‌های کشیده شدن معترضین بر روی زمین در حالی که موهایشان در چنگ پلیس بود و همچنین پاشیدن گاز فلفل در صورت تعدادی از معترضین منجر به این امر شد."
پایگاه کامن‌دریمز نیز صراحتا قیام وال‌استریت را متاثر از بهار عربی دانست و تحلیلی مفصل را به آن اختصاص داد.
 
* افزایش حمایت‌ها
از حمایت مایکل مور و سوزان سرندون، دو تن از اهالی مشهور سینمای آمریکا و برخی شخصیت‌های مشهور دیگر از قیام که بگذریم به حمایت قاطع  اتحادیه‌های کارگری و سازمان‌های آزادی‌خواه از آن می‌رسیم. در میان اتحادیه‌ها، اتحادیه معلمین و اتحادیه کارکنان حمل و نقل اعلام کرده‌اند که در تظاهرات چهارشنبه آینده مشارکت خواهند کرد. علاوه بر این دو اتحادیه، حزب خانواده‌های کارگر، سازمان "مووآن"، ائتلاف بی‌خانمان‌ها، ائتلاف آموزش موثر، سازمان نیویورک متحد و سازمان "اقتصاد قوی برای همه" اعلام کرده‌اند که از این تظاهرات حمایت خواهند کرد.
 
"جان کست"، مدیر اجرایی جوامع نیویورک برای تغییر در این خصوص اظهار داشت: "این وظیفه تمامی گروه‌های ترقی‌خواه است که از قیام تصرف وال‌استریت حمایت کرده و با مفهوم آن رابطه برقرار کنند. آنها هم در مورد همان چیزی سخن می‌گویند که ما نیز سخن می‌گوییم."
پیوستن این اتحادیه‌ها به مردم معترض در برابر وال‌استریت می‌تواند تعداد معترضین را به شدت افزایش دهد چرا که تنها یکی از گروه‌های اعلام همبستگی کرده به نام TWU بالغ بر 38000 عضو دارد.
 
"جان ساموئلسن"، رئیس این گروه اعلام کرده است که گروهش از هم‌اکنون آماده شرکت در تظاهرات و اعلام همبستگی با آن هستند.
 
* رسوایی سرکوب‌گران
پس از آنکه ویدئوهای استفاده از گاز فلفل علیه 4 زن معترض در برابر ساختمان وال‌استریت سر و صدای فراوانی را در بین آمریکایی‌ها ایجاد کرد، پلیس نیویورک مجبور به واکنش شد و رسوایی بزرگی برای آن به بار آمد.
"ریموند دابلیو کلی"، کمیسر پلیس نیویورک روز گذشته در خصوص رسوایی پاشیدن گاز فلفل به صورت معترضین ابراز داشت که "دفتر بازرسی داخلی" پلیس آمریکا در حال تحقیق از "آنتونی بولوگنا"، افسر پلیسی است که در جریان اعتراضات موسوم به "تصرف وال‌استریت" دست به اسپری کردن گاز فلفل بر روی صورت چند زن جوان کرده است.
تصاویر این رسوایی در اینترنت پر شده و عکس‌های جوانانی که در گوشه و کنار خیابان وال‌استریت دست‌بسته در بازداشت پلیس هستند همه جا پخش شده است.
به قول مایکل مور، اکنون همه فیلم‌ساز شده‌اند و با دوربین‌های کوچک موبایل‌های خود در حال رسوا کردن رژیم آمریکا هستند. این رسوایی تنها رسوایی دولت اوباما نیست بلکه رسوایی نظام سرمایه‌داری جهانی است.
 
* قیام وال‌استریت تنها یک آغاز است
موج بیداری که در تمام کشورهای جهان کم‌کم راه خود را پیدا می‌کند، در قیام وال‌استریت نیز خود را نشان داده اما این تنها یک آغاز است. این طغیان طغیان دربرابر نظام سرمایه‌داری است و ریشه‌های مارکسیستی هم ندارد که با سرمایه‌داری سازشی قابل رفع باشد. این قیام را نباید صرفا با جنبه‌های معیشتی سنجید، بلکه واقعیت آن است که این قیام جنبه‌ای از آگاهی را در خود می‌پروراند که در آینده ابعاد گسترده‌تری از آن دیده خواهد شد. تنها گذر زمان این واقعیت را ثابت خواهد کرد.